Στην εγγλέζικη τεχνική, το ζητούμενο είναι να χρησιμοποιούμε όσο το δυνατόν μικρότερους φελλούς σε ενσωματωμένο ερματισμό για μέγιστη ευαισθησία, ανεξάρτητα από τον ερματισμό της αρματωσιάς μας και φυσικά, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για σταθερή ή συρόμενη αρματωσιά. Το πρόβλημα που συναντώ και που συζητάω πάρα πολύ συχνά με πολύ κόσμο, είναι ότι δεν μπορεί να ρίξει σε κάποια απόσταση την αρματωσιά του, ακόμα και με δυνατό άνεμο στην πλάτη, καθώς αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει φελλούς με μεγάλο ενσωματωμένο ερματισμό, πράγμα που λόγω αυτού του παραπανίσιου ερματισμού, να υστερεί σε ευαισθησία και φυσικά να μην μπορεί να ρίξει στην επιθυμητή (μακρινή) απόσταση. Αν το πρόβλημα δεν είναι η μεγάλη διάμετρος της πετονιάς του μηχανισμού, η οποία μας "κόβει" μέτρα, συνήθως εντοπίζεται στη λάθος τεχνική της ρίψης του φελλού. Με βοηθό τον αέρα πίσω από την πλάτη μας, μπορούμε να ρίξουμε σε αρκετά μεγάλη απόσταση ακόμα και πολύ μικρούς φελλούς, αρκεί να το πράξουμε σωστά. Στο παραπάνω video, μπορείτε να παρακολουθήσετε τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη βολή μας και θα προσπαθήσω να το περιγράψω όσο καλύτερα γίνεται.

Η βολή γίνεται με τον ίδιο τρόπο, είτε έχουμε συρόμενη είτε έχουμε σταθερή αρματωσιά. Αφήνουμε το φελλό περίπου 50 με 70 εκατοστά, από τη μύτη του καλαμιού μας και στο άλλο χέρι μας κρατάμε το αγκίστρι μας. Η απόσταση του φελλού από τη μύτη του καλαμιού, εξαρτάται από το μήκος του καλαμιού και το σωματότυπο του καθένα από εμάς. Με λίγη εξάσκηση, η απόσταση θα "έρθει" από μόνη της και δεν θα μας προβληματίζει καθόλου. Στη συνέχεια, "πετάμε" το δολωμένο μας αγκίστρι μπροστά. Μη σας απασχολεί ότι το αγκίστρι μπορεί να σκαλώσει κάπου, γιατί όλα γίνονται τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνει αυτό να μας δημιουργήσει πρόβλημα. Κατόπιν, έχοντας ανοιχτή τη γέφυρα του μηχανισμού από πριν και κρατώντας την πετονιά με το δάχτυλό μας πίσω από το roller του μηχανισμού, χαμηλώνουμε το καλάμι μας προς τη θάλασσα και με μια απότομη και κοφτή κίνηση προς τα πάνω, φορτίζουμε το καλάμι μας. Να σημειώσω, πως με το άλλο μας χέρι, κρατάμε το καλάμι από το κάτω μέρος του και το σωστό σημείο για να πετύχουμε τη κίνηση, είναι να το κάνουμε κάθετα ως προς το σώμα μας, έχοντας σαν σημείο εκκίνησης περίπου το ύψος της κοιλιάς μας.

Φροντίζουμε να κοιτάμε προς το σημείο που θέλουμε να ρίξουμε την αρματωσιά μας και ελάχιστα πιο ψηλά. Αυτό θα μας βοηθήσει, ώστε να μην "καρφώσουμε" το φελλό μπροστά μας και πολύ κοντά και χαλάσουμε τη βολή μας. Στη συνέχεια, αφού το καλάμι φορτίσει στο ανώτατο σημείο του, ελαφρά πάνω από το κεφάλι μας, τότε με μια απότομη κίνηση προς τα μπροστά και ελάχιστα προς τα πάνω, εκτελούμε τη βολή αφήνοντας την πετονιά από το δάχτυλό μας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο φελλός να πηγαίνει αρκετά πιο μακριά σε απόσταση από πριν και να εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο τις δυνατότητες του καλαμιού μας και σίγουρα τον αέρα αν φυσάει από πίσω μας. Να σημειώσω επίσης, πως το βάρος που φορτίζει το καλάμι μας, είναι το συνολικό βάρος του φελλού και όχι ο ερματισμός της αρματωσιάς μας...

Η βολή τελειώνει όταν, ελάχιστα πριν ακουμπήσει ο φελλός στο νερό, σταματήσουμε ταυτόχρονα την πετονιά κάπου τυχαία πάνω από το μηχανισμό με το άλλο μας χέρι και "τραβήξουμε" ελαφρά με το καλάμι μας προς τα δεξιά ή προς τ' αριστερά (ανάλογα με το αν είμαστε δεξιόχειρες ή αριστερόχειρες) για να "απλώσει" η αρματωσιά και να "ανοίξει" το παράμαλλο για να μην μπερδευτούν. Στη συνέχεια, μαζεύουμε τα μπόσικα της μάνας του μηχανισμού και περιμένουμε το πολυπόθητο θήραμα, να τσιμπήσει στο αγκίστρι μας...

Υ.Γ. Για όσους θέλουν να πειραματιστούν και έχουν το φόβο πως το αγκίστρι μπορεί να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα λόγω απειρίας στην εκμάθηση της βολής, μπορούν αντί για αγκίστρι, να τοποθετήσουν στη θέση του ένα μικρό κομμάτι από λευκό φενιζόλ ή φλοτεράκι του casting απλά για να το βλέπουν όταν θα "απλώνει" σωστά και θα πέφτει πίσω και μετά το φελλό τους...